Een miniserie op Netflix die je niet wil missen, Adolescence. Met thema’s als ouderschap, opvoeding, onderwijs en de impact van screentijd op het puberbrein. Knetterknap gescreend, virtuoos gefilmd en met een indringende impact. Omdat?
In kort bestek: het besef dat dát wat hier gebeurt, dát wat dit gezin overkomt, deze nachtmerrie, ons allemaal kan overkomen. Dat wat begint met ‘gewone’ puberale schaamte, eindigt in het verliezen, volledig kwijtraken van je kind. Als gevolg, in dit geval, van ogenschijnlijk onschuldige memes. Als gevolg, in het algemeen, van de toxische terreur van sociale media.
Als het gaat om het zelfontdekkend vermogen van kinderen. In die ruimte die we hun bewust bieden. Hoe en waar stellen we grenzen? Diepgewortelde frustratie en vluchtgedrag. Hoe herken je ze?
Achteraf zijn ideeën, inzichten over opvoeden vaak te laat. Daarom is het goed om deze en andere leermomenten te delen. Om het hier samen over te hebben. Zoals naar aanleiding van deze serie, bijvoorbeeld.